สมบัติผู้ดี บทที่10

บทที่ 10: ผู้ดี ย่อมไม่ประพฤติชั่ว

 

กายจริยา

 

1. ย่อมไม่เป็นพาลเที่ยวเกะกะระรั้ว และกระทำร้ายคน

2. ย่อมไม่ข่มเหงผู้อ่อนกว่า เช่น เด็ก หรือผู้หญิง

3. ย่อมไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน เจ็บอาย เพื่อความสนุกยินดีของตน

4. ย่อมไม่หาประโยชน์ ด้วยอาการที่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน

5. ย่อมไม่เสพสุราจนถึงเมาและติด

6. ย่อมไม่มั่วสุมกับสิ่งอันเลวทราม เช่น กัญชา ยาฝิ่น 7. ย่อมไม่หมกมุ่นในการพนัน เพื่อจะปรารถนาทรัพย์ 8. ย่อมไม่ถือเอาเป็นของตน ในสิ่งที่เจ้าของไม่อนุญาตให้

9. ย่อมไม่พึงใจ ในหญิงที่มีเจ้าของหวงแหน

 

วจีจริยา

 

1. ย่อมไม่เป็นพาลพอใจทะเลาะวิวาท

2. ย่อมไม่พอใจนินทาว่าร้ายกันและกัน

3. ย่อมไม่พอใจพูดส่อเสียดยุยง

4. ย่อมไม่เป็นผู้สอพลอประจบประแจง

5. ย่อมไม่แช่งชักให้ร้ายผู้อื่น

 

มโนจริยา

 

1. ย่อมไม่ปองร้ายผู้อื่น

2. ย่อมไม่คิดทำร้ายผู้อื่นเพื่อประโยชน์ตน

3. ย่อมมีความเหนี่ยวรั้งใจตนเอง

4. ย่อมเป็นผู้มีความละอายแก่บาป

สมบัติผู้ดี บทที่9

บทที่ 9: ผู้ดี ย่อมรักษาความสุจริตซื่อตรง

 

กายจริยา

 

1. ย่อมไม่ละลาบละล้วงเข้าห้องเรือนแขก ก่อนเจ้าของบ้านเขาเชิญ

2. ย่อมไม่แลลอดสอดส่าย โดยเพ่งเล็งเข้าไปตามห้องเรือนแขก

3. ย่อมไม่เที่ยวฉวยโน่น หยิบนี่ของผู้อื่นดูจนเหลือเกิน ราวกับว่าจะค้นหาสิ่งใด

4. ย่อมไม่เที่ยวขอ หรือหยิบฉวยดูจดหมาย ของผู้อื่นที่เจ้าของไม่มีความประสงค์จะให้ดู

5. ย่อมไม่เที่ยวขอ หรือหยิบฉวยดูสมุดพก หรือสมุดจดรายงานบัญชีของผู้อื่น ซึ่งตนไม่มีธุระเกี่ยวข้องเป็นหน้าที่

6. ย่อมไม่เที่ยวนั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือของผู้อื่น

7. ย่อมไม่เที่ยวเปิดดูหนังสือ ตามโต๊ะเขียนหนังสือของผู้อื่น

8. ย่อมไม่แทรกเข้าหมู่ผู้อื่นซึ่งเขาไม่ได้เชื้อเชิญ

9. ย่อมไม่ลอบแอบฟังคนพูด

10. ย่อมไม่ลอบแอบดูของลับ

11. ถ้าเห็นเขาจะพูดความลับกัน ย่อมต้องหลบตาหรือลี้ตัว

12. ถ้าจะเข้าห้องเรือนผู้ใด ย่อมต้องเคาะประตูหรือกล่าววาจาให้เขารู้ตัวก่อน

 

วจีจริยา

 

1. ย่อมไม่ซอกแซกไต่ถามธุระส่วนตัว หรือการในบ้านของเขา ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องแก่ตน

2. ย่อมไม่เที่ยวถามเขาว่า นั่นเขียนหนังสืออะไร

3. ย่อมไม่ถามถึงผลประโยชน์ที่เขาหาได้ เมื่อตนไม่ได้มีหน้าที่เกี่ยวข้อง

4. ย่อมไม่เอาการในบ้านของผู้ใดมาแสดงในที่แจ้ง

5. ย่อมไม่เก็บเอาความลับของผู้หนึ่งมาเที่ยวพูดแก่ผู้อื่น

6. ย่อมไม่กล่าวถึงความชั่วร้าย อันเป็นความลับเฉพาะบุคคลในที่แจ้ง

7. ย่อมไม่พูดสับปลับ กลับกลอก ตลบตะแลง

8. ย่อมไม่ใช้คำสบถติดปาก

9. ย่อมไม่ใช้ถ้อยคำมุสา

 

มโนจริยา

 

1. ย่อมไม่เป็นคนต่อหน้าอย่างหนึ่งลับหลังอย่างหนึ่ง

2. ย่อมเป็นผู้รักษาความไว้วางใจของผู้อื่น

3. ย่อมไม่แสวงประโยชน์ในทางที่ผิดธรรม

4. ย่อมเป็นผู้ตั้งอยู่ในความเที่ยงตรง

 

สมบัติผู้ดี บทที่8

บทที่ 8: ผู้ดี ย่อมไม่เห็นแก่ตัวฝ่ายเดียว

 

กายจริยา

 

1. ย่อมไม่พักหาความสบายก่อนผู้ใหญ่ หรือผู้หญิง

2. ย่อมไม่เสือกสนแย่งชิง ที่นั่ง หรือที่ดูอันใด

3. ย่อมไม่เที่ยวแย่งผู้หนึ่ง มาจากผู้หนึ่ง ในเมื่อเขาสนทนากัน

4. เป็นผู้ใหญ่ จะไปมาลุกนั่งย่อมไว้ช่องให้ผู้น้อยมีโอกาสบ้าง

5. ในการเลี้ยงดูย่อมเผื่อแผ่ เชื้อเชิญแก่คนข้างเคียงก่อนตน

6. ในการบริโภค ย่อมหยิบยก ยื่นส่งสิ่งของแก่ผู้อื่นต่อๆ ไปไม่มุ่งแต่กระทำกิจส่วนตน

7. ย่อมไม่รวบสามตะกลามสี่ กวาดฉวยเอาของที่เขาตั้งไว้เป็นกลางจนเกินส่วนที่ตนจะได้

8. ย่อมไม่แสดงความไม่เพียงพอใจในสิ่งของที่เขาหยิบยกให้

9. ย่อมไม่นิ่งนอนใจให้เขาออกทรัพย์แทนส่วนตนเสมอ เช่น ในการเลี้ยงดู หรือใช้ค่าเดินทาง เป็นต้น

10. ย่อมไม่ลืมที่จะส่งของ ซึ่งคนอื่นได้สงเคราะห์ให้ตนยืม

11. การให้สิ่งของหรือเลี้ยงดูซึ่งเขาได้กระทำแก่ตน ย่อมต้องตอบแทนเขา

 

วจีจริยา

 

1. ย่อมไม่ขอแยกผู้หนึ่งมาจากผู้ใด เพื่อจะพาไปพูดจาความลับกัน

2. ย่อมไม่สนทนาแต่เรื่องตนฝ่ายเดียว จนคนอื่นไม่มีช่องจะสนทนาเรื่องอื่นได้

3. ย่อมไม่นำธุระตนเข้ากล่าวแทรก ในเวลาธุระอื่นของเขาชุลมุน

4. ย่อมไม่กล่าววาจาติเตียน ของที่เขาหยิบยกให้ว่าไม่ดี หรือไม่พอ

5. ย่อมไม่ไต่ถามราคาของที่เขาได้หยิบยกให้แก่ตน

6. ย่อมไม่แสดงราคาของที่จะหยิบยกให้แก่ผู้ใดให้ปรากฏ

7. ย่อมไม่ใช้วาจาอันโอ้อวดตน และลบหลู่ผู้อื่น

 

มโนจริยา

 

1. ย่อมไม่มีใจมักได้ เที่ยวขอของเขาร่ำไป

2. ย่อมไม่ตั้งใจปรารถนาของรักเพื่อน

3. ย่อมไม่พึงใจการหยิบยืมข้าวของ ทองเงินซึ่งกันและกัน

4. ย่อมไม่หวังแต่จะพึ่งอาศัยผู้อื่น

5. ย่อมไม่เป็นผู้เกี่ยงงอน ทอดเทการงานตนให้ผู้อื่น

6. ย่อมรู้คุณผู้อื่นที่ได้ทำแล้วแก่ตน

7. ย่อมไม่มีใจริษยา

 

สมบัติผู้ดี บทที่7

บทที่ 7: ผู้ดี ย่อมเป็นผู้ใจดี

กายจริยา

1. เมื่อเห็นใครทำผิดพลาดน่าเก้อกระดาก ย่อมช่วยกลบเกลื่อน หรือทำไม่เห็น
2. เมื่อเห็นสิ่งของ ของใครตกหรือเสื่อมเสีย ย่อมต้องหยิบยื่นให้ หรือบอกให้รู้ตัว
3. เมื่อเห็นเหตุร้าย หรืออันตรายจะมีแก่ผู้ใด ย่อมต้องรีบช่วย

วจีจริยา

1. ย่อมไม่เยาะเย้ย ถากถาง ผู้กระทำผิดพลาด
2. ย่อมไม่ใช้วาจาอันข่มขี่

มโนจริยา

1. ย่อมไม่มีใจอันโหดเหี้ยมเกรี้ยวกราดแก่ผู้น้อย
2. ย่อมเอาใจโอบอ้อมอารีแก่ผู้อื่น
3. ย่อมเอาใจช่วยคนเคราะห์ร้าย
4. ย่อมไม่เป็นผู้ซ้ำเติมคนเสียที
5. ย่อมไม่เป็นผู้อาฆาตจองเวร

สมบัติผู้ดี บทที่6

บทที่ 6: ผู้ดี ย่อมปฏิบัติการงานดี

 

กายจริยา

 

1. ย่อมทำการอยู่ในระเบียบแบบแผน

2. ย่อมไม่ถ่วงเวลาให้ผู้อื่นคอย

3. ย่อมไม่ละเลยที่จะตอบจดหมาย

4. ย่อมไม่ทำการแต่ต่อหน้า

 

วจีจริยา

 

1. พูดสิ่งใดย่อมให้เป็นที่เชื่อถือได้

2. ย่อมไม่รับวาจาคล่องๆ โดยมิได้เห็นว่าการจะเป็นได้หรือไม่

 

มโนจริยา

 

1. ย่อมเป็นผู้รักษาความสัตย์ในเวลา

2. ย่อมไม่เป็นผู้เกียจคร้าน

3. ย่อมไม่เข้าใจว่า ผู้ดีทำอะไรด้วยตนไม่ได้

4. ย่อมไม่เพลิดเพลิน จนละเลยให้การเสีย

5. ย่อมเป็นผู้รักษาความเป็นระเบียบ

6. ย่อมเป็นผู้อยู่ในบังคับบัญชา เมื่ออยู่ในหน้าที่

7. ย่อมมีมานะในการงาน ไม่ย่อท้อต่อความยากลำบาก

8. ย่อมเป็นผู้ทำอะไรทำจริง

9. ย่อมไม่เป็นผู้ดึงดันในที่ผิด

10. ย่อมปรารถนาความดี ต่อการงานที่ทำอยู่เสมอ

สมบัติผู้ดี บทที่5

บทที่ 5: ผู้ดี ย่อมเป็นผู้มีสง่า

กายจริยา
1. ย่อมมีกิริยาอันผึ่งผายองอาจ
2. จะยืนนั่ง ย่อมอยู่ในลำดับอันสมควร ไม่เป็นผู้แอบหลังคนหรือหลีกเข้ามุม
3. ย่อมไม่เป็นผู้สะทกสะท้าน งกเงิ่น หยุดๆ ยั้งๆ

วจีจริยา
1. ย่อมพูดจาฉะฉานชัดถ้อยความ ไม่อุบอิบอ้อมแอ้ม

มโนจริยา
1. ย่อมมีความรู้จักงาม รู้จักดี
2. ย่อมมีอัชฌาสัยอันกว้างขวาง เข้าไหนเข้าได้
3. ย่อมมีอัชฌาสัยเป็นนักเลง ใครจะพูดหรือเล่นอันใด ก็เข้าใจและต่อติด
4. ย่อมมีความเข้าใจว่องไว ไหวพริบรู้ทันถึงการณ์
5. ย่อมมีใจอันองอาจกล้าหาญ

สมบัติผู้ดี บทที่4

บทที่ 4: ผู้ดี ย่อมมีกิริยาเป็นที่รัก

 

กายจริยา

 

1. ย่อมไม่ฝ่าฝืนเวลานิยม คือ ไม่ไปใช้กิริยายืน เมื่อเขานั่งกับพื้น และไม่ไปนั่งกับพื้น เมื่อเวลาเขายืนเดินกัน 2. ย่อมไม่ไปนั่งนานเกินสมควร ในบ้านของผู้อื่น

3. ย่อมไม่ทำกิริยารื่นเริงเมื่อเขามีทุกข์

4. ย่อมไม่ทำกิริยาโศกเศร้าเหี่ยวแห้ง ในที่ประชุมรื่นเริง

5. เมื่อไปสู่ที่ประชุมรื่นเริง ย่อมช่วยสนุกชื่นบานให้สมเรื่อง

6. เมื่อเป็นเพื่อนเที่ยว ย่อมต้องกลมเกลียว และร่วมลำบาก ร่วมสนุก

7. เมื่อตนเป็นเจ้าของบ้าน ย่อมต้องต้อนรับ และเชื้อเชิญแขกไม่เพิกเฉย

8. ย่อมไม่ทำกิริยาบึกบึนต่อแขก

9. ย่อมไม่ให้แขกต้องคอยนาน เมื่อเขามาหา

10. ย่อมไม่จ้องดูนาฬิกา ในเวลาที่แขกยังนั่งอยู่

11. ย่อมไม่ใช้กิริยาอันบุ้ยใบ้ หรือกระซิบกระซาบกับผู้ใด ในเวลาเมื่อตนอยู่เฉพาะหน้าผู้หนึ่ง

12. ย่อมไม่ใช้กิริยาอันโกรธเคือง หรือดุดัน ผู้คนบ่าวไพร่ ต่อหน้าแขก

13. ย่อมไม่จ้องดูบุคคล โดยเพ่งพิศเหลือเกิน

14. ย่อมต้องรับส่งแขกเมื่อไปมา ในระยะเวลาอันสมควร

 

วจีจริยา

 

1. ย่อมไม่เที่ยวติเตียน สิ่งของที่เขาตั้ง แต่ง ไว้ในบ้านที่ตนไปสู่

2. ย่อมไม่กล่าวสรรเสริญรูป กาย บุคคล แก่ตัวเขาเอง

3. ย่อมไม่พูดให้เพื่อนเก้อกระดาก

4. ย่อมไม่พูดเปรียบเปรย เคาะแคะสตรี กลางประชุม

5. ย่อมไม่ค่อนแคะติรูปกายบุคคล

6. ย่อมไม่ทักถึงการร้าย โดยพลุ่งโพล่งให้เขาตกใจ

7. ย่อมไม่ทักถึงสิ่งอันน่าอาย น่ากระดากโดยเปิดเผย

8. ย่อมไม่เอาสิ่งที่น่าจะอายจะกระดากมาเล่าให้แขกฟัง

9. ย่อมไม่เอาเรื่องที่เขาพึงซ่อนเร้น มากล่าวให้อับอายหรือเจ็บใจ

10. ย่อมไม่กล่าวถึงการอัปมงคล ในเวลามงคล

 

มโนจริยา

 

1. ย่อมรู้จักเกรงใจคน

 

สมบัติผู้ดี บทที่3

บทที่ 3 : ผู้ดี ย่อมมีสัมมาคารวะ 

กายจริยา

 

1. ย่อมนั่งด้วยกิริยาอันสุภาพ เฉพาะหน้าผู้ใหญ่

2. ย่อมไม่ขึ้นหน้าผ่านผู้ใหญ่

3. ย่อมไม่หันหลังให้ผู้ใหญ่

4. ย่อมแหวกที่ หรือให้ที่นั่งอันสมควรแก่ผู้ใหญ่ หรือผู้หญิง

5. ย่อมไม่ทัดหรือคาบบุหรี่ คาบกล้อง และสูบให้ควันไปรมผู้อื่น

6. ย่อมเปิดหมวก เมื่อเข้าชายคาบ้านผู้อื่น

7. ย่อมเปิดหมวกในที่เคารพ เช่น โบสถ์ วิหาร ไม่ว่าแห่งศาสนาใด

8. ผู้น้อยย่อมเคารพผู้ใหญ่ก่อน

9. ผู้ชายย่อมเคารพผู้หญิงก่อน

10. ผู้ลาย่อมเป็นผู้เคารพก่อน

11. ผู้เห็นก่อนโดยมากย่อมเคารพก่อน

12. แม้ผู้ใดเคารพตนก่อน ย่อมต้องตอบเขาทุกคน ไม่เฉยเสีย

 

วจีจริยา

 

1. ย่อมไม่พูดจาล้อเลียนหลอกลวงผู้ใหญ่

2. ย่อมไม่กล่าวร้าย ถึงญาติมิตรที่รักใคร่นับถือ ของผู้ฟังแก่ผู้ฟัง

3. ย่อมไม่กล่าววาจา อันติเตียนสิ่งเคารพ หรือที่เคารพของผู้อื่นแก่ตัวเขา

4. เมื่อจะขอทำล่วงเกินแก่ผู้ใด ย่อมต้องขออนุญาตตัวเขาเสียก่อน

5. เมื่อตนทำพลาดพลั้งสิ่งใด แก่บุคคลผู้ใด ควรออกวาจาขอโทษเสมอ

6. เมื่อผู้ใดได้แสดงคุณต่อตนอย่างไร ควรออกวาจาขอบคุณเขาเสมอ

 

มโนจริยา

 

1. ย่อมเคารพยำเกรง บิดา มารดา และอาจารย์

2. ย่อมนับถือนอบน้อมต่อผู้ใหญ่

3. ย่อมมีความอ่อนหวานแก่ผู้น้อย

 

สมบัติผู้ดี บทที่2

บทที่ 2 : ผู้ดี ย่อมไม่ทำอุจาดลามก

 

กายจริยา

 

1. ย่อมใช้เสื้อผ้าเครื่องแต่งตัวอันสะอาด และแต่งโดยเรียบร้อยเสมอ

2. ย่อมไม่แต่งตัวในที่แจ้ง

3. ย่อมไม่จิ้มควักล้วงแคะ แกะเการ่างกายในที่ประชุมชน

4. ย่อมไม่กระทำการ ที่ควรจะทำในที่ลับในที่แจ้ง

5. ย่อมไม่หาวเรอ ให้ปรากฏในที่ประชุมชน

6. ย่อมไม่จามด้วยเสียงอันดัง และโดยไม่ป้องกำบัง

7. ย่อมไม่บ้วนขากด้วยเสียงอันดัง หรือให้เปรอะเปื้อน ให้เป็นที่รังเกียจ

8. ย่อมไม่ลุกลนเลอะเทอะ มูมมามในการบริโภค

9. ย่อมไม่ถูกต้อง หรือหยิบยื่นสิ่งของ ที่ผู้อื่นจะบริโภคด้วยมือตน

10. ย่อมไม่ล่วงล้ำ ข้ามหยิบ ของบริโภคผ่านหน้าผู้อื่น ซึ่งควรขอโทษ และขอให้เขาส่งให้

11. ย่อมไม่ละลาบละล้วง เอาของผู้อื่นมาใช้ในการบริโภค เช่น ถ้วยน้ำ และผ้าเช็ดมือ เป็นต้น

12. ย่อมไม่เอาเครื่องใช้ของตน เช่น ช้อนส้อมไปล้วงตัก สิ่งบริโภคซึ่งเป็นของกลาง

13. ย่อมระวัง ไม่พูดจาตรงหน้าผู้อื่น ให้ใกล้ชิดเหลือเกิน

 

วจีจริยา

 

1. ย่อมไม่กล่าวถึงสิ่งโสโครก พึงรังเกียจในท่ามกลางประชุมชน

2. ย่อมไม่กล่าวถึงสิ่งควรปิดบัง ในท่ามกลางประชุมชน

 

มโนจริยา

 

1. ย่อมพึงใจที่จะรักษาความสะอาด

สมบัติผู้ดี บทที่1

บทที่ 1 : ผู้ดี ย่อมรักษา ความเรียบร้อย 

กายจริยา 1. ย่อมไม่ใช้กิริยาอันข้ามกรายบุคคล2. ย่อมไม่อาจเอื้อมในที่ต่ำสูง3. ย่อมไม่ล่วงเกินถูกต้องผู้อื่น ซึ่งไม่ใช่หยอกกันฐานเพื่อน4. ย่อมไม่เสียดสี กระทบกระทั่งกายบุคคล5. ย่อมไม่ลุกนั่งเดินเหินให้พรวดพราดโดนผู้คนหรือสิ่งของแตกเสียหาย

6. ย่อมไม่ส่งของให้ผู้อื่น ด้วยกิริยาอันเสือกไสผลักโยน

7. ย่อมไม่ผ่านหน้าหรือบังตาผู้อื่น เมื่อเขาดูสิ่งใดอยู่ เว้นแต่เป็นที่เฉพาะไป

8. ย่อมไม่อื้ออึง เมื่อเวลาผู้อื่นทำกิจ

9. ย่อมไม่อื้ออึง ในเวลาประชุมสดับตรับฟัง

10.ย่อมไม่แสดงกิริยาตึงตัง หรือพูดจาอึกทึกในบ้านแขก

 วจีจริยา 1. ย่อมไม่สอดสวนวาจาหรือแย่งชิงพูด2. ย่อมไม่พูดด้วยเสียงอันดังเหลือเกิน3. ย่อมไม่ใช้เสียงตวาด หรือพูดจากระโชกกระชาก4. ย่อมไม่ใช้วาจาอันหักหาญดึงดัน5. ย่อมไม่ใช้ถ้อยคำอันหยาบคาย 

มโนจริยา

 1. ย่อมไม่ปล่อยใจให้ฟุ้งซ่านกำเริบหยิ่งโยโส2. ย่อมไม่บันดาลโทสะให้เสียกิริยา